# 24 Harry część 2

Hejo wam!! Przepraszam was! Tak już z góry zaczynam. Ostatnio brak weny i chęci. Ale oto jest 2 część Harrolda. Tak na początek mówię, że to nie koniec ^^ Dziękuję za tyle wyświetleń i zostawcie, jakieś komentarze! Kocham was!!

Piosenka: <Music>

Wysiadłam z samochodu przed lotniskiem. Załatwiłam najbliższy lot. Chciałam się stąd jak najszybciej wynieść. Usiadłam na krześle, musiałam poczekać. Teraz wyłączyłam się z rzeczywistości i byłam tylko ja i moje myśli. Założyłam okulary przeciwsłoneczne, aby nikt mnie nie rozpoznał. No bo w końcu dziewczyna Harrego Styles'a rozpozna każda fanka One Direction. Coraz częściej napływały do mnie takie myśli typu: on to na prawdę zrobił! Cały czas próbowałam powstrzymywać się od łez, ale to było trudne, nie powiem. Usłyszałam nagle, że powinnam już ruszyć na odprawę. Zwinnym ruchem ruszyłam w stronę bramki. Szukałam wolnego miejsca, bo nie powiem było ciężko je znaleźć. Usiadłam i teraz nie powstrzymywałam łez. Swobodnie mogły spływać z mojej twarzy. Za mną siedziałam jakaś para, ale nie zwróciłam na nich zbytnio uwagi. Do momentu, gdy usłyszałam jego głos. Dyskretnie odwróciłam głowę. Tak to był on! Ale co najlepsze nie sam! Przysłuchałam się dokładnie ich rozmowie.

- Harry, kiedy jej powiesz, że to koniec?

- Mówiłem ci, że na razie musimy się ukrywać. Ona nie może się dowiedzieć, jest w ciąży. Nie darował bym sobie gdyby coś się stało dziecku. Ale spokojnie powiem jej.

- Kiedy? - naciskała, przyjżałam się uważniej tej dziewczynie. Skąd ja ją znam? Nie niemożliwe, Patrycja! Z nią chodziłam do jednej klasy! Zawsze była wredna. Rozpuszczony bachor. Chociaż teraz to nie było dobre określenie. Styles odpowiedział.

- Jak urodzi. Tak będzie najlepiej. - skończyłam podsłuchwianie. Postanowiłam napisać sms'a do Louis'a. 

"Hej Lou! Co tam u was? Powiec Harremu, że tęsknię! xoxo"

Po chwili uzyskałam odpowiedź:

"Hi [Tw.im]! a wiesz my w drodze do Glasgow, jedziemy załatwić pewne sprawy związane z koncertem i wiesz zostaniemy tam na noc. Nie ma sensu, wracać w nocy. Harry też tęskni! xx"

Co to jakiś spisek! Nie mogłam uwierzyć, że nawet Louis stoi za nim. Rozumiem męska solidarność, przyjaciele na siebie nie kablują czy cokolwiek innego. Ale bez przesady! To nie chodzi o jakieś drobne sprawy! Tu chodzi o zdradę! Z trudem powstrzymałam się od napisania do Louisa, że znam całą prawdę! Zmęczona ciągłym rozmyslaniem, płaczem i całą tą chorą sytuacją zasnęłam. Odbudziła mnie stewardessa, że już dolatujemy. Zapięłam pasy. 

*

Wyszłam szybkim krokiem z lotniska. Nagle poczułam, że ktoś do mnie dzwoni. To był on. Nie wiedziałam co zrobić. Odebrać czy nie? Wzięłam głęboki oddech i odebrałam. Pora to wszystko zakończyć!

- Hej skarbie. Co tam u ciebie? Louis powiedział, że tęsknisz - no to już wszystko opowiedział.

- Jakie skarbie! - od razu zaczęłam na niego krzyczeć! - Myślisz, że nic nie wiem! No to przepraszam kochanie, ale jesteś zbytnio rozpoznawalny, aby media nie zauważyły ciebie i tej twojej laski!

- Ale, to nie tak jak myślisz!

- A jak! Dobra daj mi już spokój, dla mnie już nie istniejesz! Tyle mam do powiedzenia! Nie dzwoń do mnie! 

- Proszę cię, nie rozłączaj się daj mi wytłumaczyć! 

- Tu nic nie ma do tłmaczenia! Żegnaj! - krzyczałam, do słuchawki. Ludzie dookoła patrzyli się na mnie jak na wariatkę. Szybko się rozłączyłam i weszłam do zamówionej taksówki. Ręce mi się trzęsły, komórka mi się rozładowała. Nie byłam w stanie nic zrobić. Nic powiedzieć, podałam kierowcy adres mojej przyjaciółki. Nowe życie. Skończyłam z tamtym.

xx Werka