#96 Liam cz.3

Hej! To ja Nika! A więc...Strasznie się cieszę że wróciłam do załogi tego bloga. Jest on naprawdę świetny - tak jak autorki. Chciałabym podziękować pika czu o przyjęcie mnie z powrotem. Szczerze. Mam ochotę krzyczeć ze szczęścia. Nie będę wam przynudzać moim udanym dniem. Zapraszam na imagina i do mnie na bloga: http://louistomlinson-darkangel.blogspot.com/ .
Napiszcie mi w komentarzu z kim chcecie ode mnie następny imagin, bo mam kilka pomysłów ;)
Do zobaczenia!


- Jesteśmy w Australii, prawda?
Spytałam Liama, gdy już wróciliśmy do środka. Siedziałam przy stole. A on na przeciwko mnie.
- Trochę ci to zajęło.
- Czy ktoś wie że tu jesteśmy?
Spytałam z wahaniem. Jego wyraz twarzy nic nie wyrażał.
- Nikt. Tego miejsca nie ma nawet na mapie.
Oznajmiłeś wzruszając ramionami.
- Kłamiesz. Każde miejsce jest na mapie.
- Ale tego nie ma.
Powiedział i wstał od stołu. Nalał do szklanki wodę i postawił ją przede mną, a sam wziął sobie sok.
- Rodzice będą mnie szukać.  Mają kontakty, pieniądze, ktoś mnie na pewno rozpozna.
- Wątpię.
Twoje odpowiedzi coraz bardziej mnie drażniły.
- Na lotnisku ktoś musiał mnie widzieć.
Podszedłeś do mnie i usiadłeś na przeciwko mnie.
- Nie pamiętasz? Jak trzymałaś mnie za rękę i pozwoliłaś się prowadzić do auta? Wtedy pojechaliśmy na inne lotnisko. Jest na nim mało kamer a ty miałaś na głowię kaptur i okulary.
Przysunąłeś się bliżej i położyłeś rękę na moim policzku.Skóra od razu zrobiła się gorąca a ja siedziałam tam sparaliżowana pod twoim dotykiem. Przysunąłeś się jeszcze bliżej a twoja ręka powędrowała na moje plecy. Uderzyłam cię i trafiłam w twój podbródek. Od razu odskoczyłeś.
- Nienawidzę cię!
Krzyknęłam.
- Może to się zmieni.
Mruknąłeś i wyszedłeś z kuchni.

***

Tej nocy nie mogłam zasnąć. I to nie przez upał. W końcu usnęłam. Moje ciało po prostu było wyczerpane napięciem. Kiedy to się stało, miałam sen... 

Byłam znowu domu. Ale to było tak, że ja mogłam widzieć wszystko, a za to nikt nie widział mnie. Opierałam się o parapet okna. Mama i tata też tam byli. Siedzieli na kanapie, a na przeciw nich dwóch policjantów, którzy zadawali masę pytań. Potem zapaliły się kamery, a moja mama płacząc zaczęła mówić.  Chciałam krzyczeć, ale nikt mnie nie słyszał. Nagle jakaś siła zaczęła ciągnąc mnie w stronę okna. I znalazłam się na dworze. Przycisnęłam się do okna usiłując wrócić do domu. Potem poczułam wokół siebie jego ciepłe ramiona. 

- Teraz jesteś już ze mną. Ja cię nigdy nie puszczę.

Szepnąłeś.

Obudziłam się, dysząc i krztusząc się. Twój zapach był w całym pokoju. Wypełniał go jak powietrze. 

***

Gdy wstałam nie było cię. Zaczęłam rozglądać się po domu. Znalazłam spiżarnie. Było tu sporo jedzenia. Może gdzieś na rok.  Wycofałam się z pomieszczenia. i znalazłam się na przeciwko ciebie. Przyglądałeś mi się.

- Co tam robiłaś?

- Rozglądałam się.

Powiedziałam i wyminęłam go kierując się do kuchni. Podeszłam do szuflad które wcześniej otwierałam. i stanęłam przy czwartej zamkniętej szufladzie. 

- Czemu ta jest zamknięta?

Spytałam, wskazując na mebel. 

- Dla twojego bezpieczeństwa. Po tym numerze z nadgarstkiem. Nie chcę żebyś zrobiła sobie krzywdę.

- Co jest w środku?

Nie odpowiadałeś przez kilka minut. Więc zaczęłam szarpać za szufladę. Od razu do mnie pobiegłeś i oplatając mnie ramionami w pasie, odciągnąłeś od szuflady. Kopałam cię i wrzeszczałam. Przeciągnąłeś mnie przez korytarz i rzuciłeś na łóżko. Od razu podniosłam się do siadu. 

- Obiad będzie za godzinę.

Powiedziałeś i trzasnąłeś drzwiami.

xxx Nika